SONER GÜNDÜZÖZ, ARAP DİL BİLİMİ VE DİL FELSEFESİ OKUMALARI 4. SEMİNER ÖZETİ

Bu seminer, Arap dil biliminin tarihsel gelişimi ve dil felsefesindeki temel kavramlara odaklanmaktadır. İbn-i Faris’in Mekayisü’l-Luga adlı eseri temel alınarak, dilin teorik çerçevesi, semantik ilişkiler ve sözlük bilimi bağlamında ortaya koyduğu özgün model analiz edilmiştir. Aynı zamanda 4. yüzyıl İslam medeniyetinin dil felsefesindeki katkıları, diğer yüzyıllarla karşılaştırmalı olarak ele alınmıştır.

Ana Temalar:

  1. İbn-i Faris ve Dil Bilimindeki Yeri: İbn-i Faris’in dil bilimine katkıları, Mekayisü’l-Luga ve Mücmelü’l-Luga gibi eserleri üzerinden ele alınmış; onun ikili daire modeli ve semantik teoriye olan etkisi detaylandırılmıştır.
  2. Mekayis Teorisi ve Kelime Kökleri: İbn-i Faris’in kelime köklerini temel alan yaklaşımı, dilin üretkenliği ve semantik bütünlüğünü açıklayan asıl ve fer kavramlarıyla incelenmiştir.
  3. Dil Felsefesi ve Kıyas Yöntemi: Dilin anlam üretim süreçlerinde kıyas ve türetme yöntemlerinin rolü tartışılmış; kelime gruplarının semantik ilişkileri değerlendirilmiştir.
  4. Küfe ve Basra Ekolü Çatışmaları: İbn-i Faris’in Küfe ve Basra ekollerine dair bağımsız yaklaşımı ve bu ekollerin dil felsefesi üzerindeki etkileri analiz edilmiştir.
  5. Dilin Teolojik Boyutları: İsim-müsemma ilişkisi ve lafız-mana ayrımı üzerinden, dilin teolojik tartışmalardaki rolü ve bunun semantik teoriye etkileri incelenmiştir.

Sonuç:
Soner Gündüzöz’ün bu semineri, Arap dil bilimi ve felsefesinin 4. yüzyıldaki gelişimini ve İbn-i Faris’in bu alandaki öncülüğünü derinlemesine ele almaktadır. Dilin teorik ve semantik boyutlarını bir araya getiren bu çalışma, dil biliminin tarihsel kökenlerini ve yöntemlerini anlamak için kapsamlı bir kaynak niteliğindedir.

 

This seminar focuses on the historical development of Arabic linguistics and the foundational concepts in the philosophy of language. Centered on Ibn Faris’s Maqayis al-Lugha, the theoretical framework of language, semantic relations, and the lexicographical model he proposed are analyzed. The seminar also discusses the contributions of 4th-century Islamic civilization to linguistic philosophy, comparing them with other periods.

Main Themes:

  1. Ibn Faris and His Contributions to Linguistics: Ibn Faris’s contributions to Arabic linguistics are explored through works like Maqayis al-Lugha and Mujmal al-Lugha, highlighting his dual-circle model and its influence on semantic theory.
  2. The Maqayis Theory and Word Roots: Ibn Faris’s root-based approach to language, focusing on linguistic productivity and semantic coherence through the concepts of asl (origin) and far‘ (branch), is examined.
  3. Philosophy of Language and the Role of Analogy: The seminar delves into the use of analogy and derivation in the processes of meaning-making, analyzing semantic relationships among word groups.
  4. Conflicts Between the Kufan and Basran Schools: Ibn Faris’s independent perspective on the Kufan and Basran schools and their respective influences on the philosophy of language are critically assessed.
  5. Theological Dimensions of Language: The relationship between names and their referents (ism-musamma) and the distinction between expression and meaning (lafz-ma‘na) are explored in terms of their theological implications and impact on semantic theory.

Conclusion:
Soner Gündüzöz’s seminar provides an in-depth analysis of the 4th-century developments in Arabic linguistics and the pioneering work of Ibn Faris. By integrating theoretical and semantic aspects of language, this seminar serves as a comprehensive resource for understanding the historical foundations and methodologies of Arabic linguistics.