SONER GÜNDÜZÖZ, ARAP DİL BİLİMİ VE DİL FELSEFESİ OKUMALARI 5. SEMİNER ÖZETİ

Bu seminer, Arap dil biliminin tarihsel gelişimi ve dil felsefesiyle olan ilişkisini, özellikle 4. yüzyılda yaşamış büyük dil bilimci Zeccaci’nin katkıları üzerinden incelemektedir. Zeccaci’nin El-İzah Fi İlali’n-Nahv adlı eseri merkeze alınarak, nahiv ve dil felsefesi bağlamında analoji, amel ve illet teorilerinin temel yapısı değerlendirilmiştir. Seminerde, Arap dil biliminin, İslam düşüncesinin diğer alanlarıyla (teoloji, fizik, mantık) etkileşimi de ele alınmıştır.

Ana Temalar:

  1. Zeccaci’nin Dil Felsefesine Katkıları: Zeccaci’nin El-İzah Fi İlali’n-Nahv eseri üzerinden, nahivde analoji ve illet teorilerinin kapsamlı bir şekilde işlendiği açıklanmıştır.
  2. İllet Teorisi ve Arap Nahvi: İllet teorisinin, dilde sebep-sonuç ilişkilerini açıklayan temel bir araç olduğu ve dil bilimindeki analoji ve amel teorileriyle nasıl bütünleştiği tartışılmıştır.
  3. Kuvvet ve Amel Teorileri: Zeccaci’nin dilde kuvvet kavramına verdiği önem ve kelimelerin cümle içindeki güç ilişkilerinin dil felsefesi açısından önemi ele alınmıştır.
  4. Dil ile Teoloji ve Mantık Arasındaki Etkileşim: Arap dil biliminin, kelam ve mantıkla olan tarihsel bağları tartışılmış, özellikle Zeccaci’nin çalışmalarında bu bağların nasıl kurulduğu örneklenmiştir.
  5. Dördüncü Yüzyıl: Hesaplaşma Dönemi: Seminer, dördüncü yüzyılın Arap dil bilimi açısından teorilerin netleştiği bir dönem olduğuna vurgu yaparak, bu dönemde ortaya çıkan fikirsel dönüşümleri kapsamlı bir şekilde değerlendirmiştir.

Sonuç:
Soner Gündüzöz’ün bu semineri, Arap dil biliminin temel teorik yapılarını anlamak için önemli bir referans sunmaktadır. Zeccaci’nin katkıları, nahiv ve dil felsefesi arasındaki bağların derinlemesine analiz edilmesini sağlarken, dil biliminin İslam düşüncesindeki merkezi rolünü de gözler önüne sermektedir. Seminer, Arap dil felsefesine bütüncül bir bakış açısı kazandırmak isteyenler için kapsamlı bir kaynak niteliğindedir.

 

 

This seminar explores the historical development of Arabic linguistics and its relationship with the philosophy of language, focusing on the contributions of the 4th-century linguist Al-Zajjaji. Centered on Al-Zajjaji’s al-Idah fi ‘Ilal al-Nahw, the seminar examines the foundational structures of analogy, agency (‘amal), and causation (‘illa) theories in grammar and linguistic philosophy. Additionally, the interaction between Arabic linguistics and other fields of Islamic thought, such as theology, physics, and logic, is discussed.

Main Themes:

  1. Al-Zajjaji’s Contributions to the Philosophy of Language: Through his work al-Idah fi ‘Ilal al-Nahw, Al-Zajjaji extensively developed the theories of analogy and causation in Arabic grammar.
  2. The Theory of Causation in Arabic Grammar: Causation theory, as a tool to explain cause-effect relationships in language, is explored, highlighting its integration with analogy and agency theories in Arabic linguistics.
  3. Theories of Force and Agency: Al-Zajjaji’s emphasis on the concept of force in language and the power dynamics of words within sentences are analyzed in the context of linguistic philosophy.
  4. Interaction Between Linguistics, Theology, and Logic: The seminar examines the historical connections between Arabic linguistics, Islamic theology (kalam), and logic, with examples from Al-Zajjaji’s works.
  5. The Fourth Century as an Era of Consolidation: This period is emphasized as a transformative phase in Arabic linguistics, during which key theories were clarified and refined, reflecting broader intellectual developments.

Conclusion:
Soner Gündüzöz’s seminar provides a comprehensive reference for understanding the foundational theories of Arabic linguistics. Al-Zajjaji’s contributions bridge grammar and linguistic philosophy, highlighting the central role of linguistics in Islamic thought. This seminar offers a holistic perspective for those seeking to explore the interplay between linguistic philosophy and other fields of knowledge.