CEMAL ABDULLAH AYDIN: MUALLAKAT OKUMALARI 5. SEMİNER ÖZETİ

1. Seminerin Amacı ve İçeriği
   Bu seminer, beşinci Muallaka’daki 60–90. beyitler üzerine ayrıntılı bir açıklama sunar. Şiirdeki at tasvirleri, doğa betimlemeleri, av sahneleri ve metaforların anlam dünyası hem dilbilimsel hem kültürel bağlamda incelenir. Aydın, Arap kimliğinin oluşumunda klasik şiirin rolünü, özellikle at ve tabiat imgeleriyle birlikte değerlendirir.
2. Ana Temalar ve Başlıklar

1. At Tasvirlerinin Açıklanması (60–65. Beyitler)
2. beyitten itibaren şairin atına dair ayrıntılı bir övgü yer alır. “Zāliʿ” kelimesi hem fiziksel genişlik hem de mecazi anlamda doluluk (bilgelik, güç) anlamında değerlendirilir. Atın kuyruğu, bedeni ve hareketleri parfüm taşı, süs eşyası gibi nesnelere benzetilerek betimlenir.
3. Güzellik ve Güç Metaforları
   Atın yürüyüşü ve kas yapısı, hem estetik hem de kudretin temsili olarak anlatılır. Gelin süsleri ve çöl bitkisi olan “ḥanẓal” gibi öğelerle teşbih yapılır. Bu tasvirlerde hem fiziki hem de şiirsel incelik vurgulanır.
4. Av Sahnesi ve Şairin Gururu
   66–70. beyitlerdeki ceylan avı anlatısı, şairin avcılık mahareti ve atının çevikliğiyle yüceltilir. Ceylanların panik hali, boncuklara ya da kutsal mekânda dönen kadınlara benzetilerek anlatılır. Av, kahramanlık ve estetiğin birleştiği bir sahne olarak işlenir.
5. Ziyafet ve Topluluk Paylaşımı
   71–74. beyitlerde av etinin pişirilmesi, çeşitli yöntemlerle sofraya sunulması, toplumsal dayanışma ve cömertlik kültürüyle ilişkilendirilir. Bu sahne, şairin liderlik niteliğini ve ikram ahlâkını öne çıkarır.
6. Fırtına ve Yağmur İmgeleri
   75–85. beyitlerde gökyüzü, şimşek ve yağmur gibi doğa olayları güçlü metaforlarla anlatılır. Bulutlar sarıklı adamlara, taşkın seller devrilmiş evlere ve ağaçlara benzetilir. Doğanın yıkıcı ama estetik kudreti şiirsel bir vizyonla sunulur.
7. Teşbih ve Sanatlı Anlatım Unsurları
   Son beyitlerde “ke’enne” (sanki) ifadesiyle yapılan ardışık teşbihler dikkat çeker. Bu teknik, şiire dramatik ve görsel bir yoğunluk kazandırır. Göçebe aristokratlar, saçılmış kumaşlar ve kırılmış ağaçlar gibi imgelerle doğa sahneleri büyütülür.

3. Sonuç
   Bu seminer, pre-İslamî şiirin doğa, güç ve kimlik inşasında nasıl işlev gördüğünü gösterir. At, yağmur, ceylan gibi motiflerle oluşturulan poetik evren, Arap estetik ve toplumsal değerlerinin somutlaştığı bir zemin sunar. Aydın’ın çözümlemeleri, Muallakat’ın zengin mecaz dünyasını derinlemesine kavratmayı amaçlar.

1. Purpose and Content of the Seminar
   This seminar continues a detailed exegesis of the fifth Muʿallaqa, focusing on lines 60–90. Through extensive philological, metaphorical, and historical commentary, the session unpacks the poetic imagery and Bedouin cultural allusions embedded in classical Arabic verse. Aydın emphasizes the intertwining of pre-Islamic poetic traditions with Arab identity, horse imagery, and nature metaphors.
2. Main Themes and Headings

1. Exegesis of Equine Imagery (Verses 60–65)
   The session begins with a return to verse 60 and continues with an in-depth explanation of the poet’s depiction of his horse. The term zālīʿ is explored both literally (broad-ribbed) and metaphorically (filled with knowledge or strength). The poet’s admiration of the horse’s tail, physique, and movement is likened to visual and tactile experiences such as perfume stones and noble adornments.
2. Metaphors of Strength and Beauty
   Descriptions of the horse’s gait and musculature are elaborated through comparisons with bridal beauty and desert flora like the bitter colocynth (ḥanẓal). The elegance of the horse’s appearance becomes a symbol of physical and poetic excellence.
3. Hunting Scenes and Poetic Bravado
   Verses 66–70 narrate a successful antelope hunt. The antelopes’ panic, physical features, and group behavior are depicted through comparisons to Yemeni beads and cloaked maidens dancing around a shrine. The poet positions himself and his horse as ideal hunter-warriors, emphasizing the horse’s agility and unexhausted endurance.
4. Feast and Celebration
   Following the hunt, verses 71–74 describe the preparation of game meat. Various cooking methods—grilling, boiling, and communal sharing—depict tribal festivity and abundance, suggesting the poet’s leadership and hospitality.
5. Storm and Rain Imagery
   Verses 75–85 shift to rich nature imagery, with lightning and rain serving as metaphors for divine power and poetic intensity. Clouds are likened to turbans, and rain’s effects are shown via floodwaters overwhelming valleys and uprooting trees and homes—an awe-inspiring spectacle of nature’s force.
6. Similes and Artistic Devices
   The final lines include vivid similes comparing stormy landscapes to wrapped aristocrats, scattered textiles, and felled trees. The poet uses kaʾanna repetitively, an uncommon but accepted stylistic device in pre-Islamic verse, to reinforce visual impressions and thematic grandeur.

3. Conclusion
   This seminar illustrates the depth of poetic devices in pre-Islamic poetry, particularly through themes of noble animals, nature’s force, and Bedouin aesthetics. Aydın’s detailed commentary reveals both the poetic brilliance and cultural fabric of Muʿallaqa poetry, emphasizing the role of metaphor in articulating identity, power, and beauty. Would you like the Turkish summary as well?